KAMP. ELCKE-TIRZA'S V.H. FORT 'T HEMELTJE, W '95

16 maart 1994 - 27 september 2008


Elcke was de dochter van Tirza en Rex v. 't Dammekbos, geboren in 1994. Eigenlijk was dit niet "mijn" hond, maar die van Jos. Ik heb de puppentraining met haar gedaan (de eerste hond met wie ik al zo vroeg begonnen ben met trainen) en Jos zou de jachttraining met haar gaan volgen bij Tineke Antonisse. Dat liep echter anders. Elcke luisterde echt niet naar Jos, was soms de hele training weg wat voor geen enkele baas leuk is. Je maakt je zorgen maar ondertussen erger je je groen en geel. Ze wist het elke keer weer zo uit te vogelen dat ze rond het eind van de training weer bij de auto zat, tong uit de bek en met een zelfvoldane kop, zo van "heb ik het even leuk gehad".                                    

Uiteindelijk ben ik met haar verder gegaan en hoewel ook zij KNJV-proeven niet leuk vond, heeft ze wel een diploma gehaald. Met haar ben ik wel vroeg begonnen met veldwerk. Dat heeft (ondanks dat ze niet altijd even goed hazenrein was)  tot een aantal mooie successen geleid. Op zich niet vreemd want haar vader, Rex v. 't Dammekbos behoorde in zijn tijd  tot de top van de Continentaal II honden in het veldwerk. 
Ze was ook de hond met wie ik voor het eerst ging showen op (inter)nationale shows. Wat begon als een afsluiting van de ringtraining, die ik was gaan volgen om een sociale hond te krijgen die zich ook in kleine ruimtes samen met andere honden kon gedragen, ontaardde in een heus Nederlands Kampioenschap op de leeftijd van exact 27 maanden (Jeugdkampioenstitels bestonden toen nog niet, anders had ze die zeker ook gehad) en Winner-titel.

Op latere leeftijd heb ik met haar een zweetwerktraining gevolgd.

Toen Jos en ik besloten niet met elkaar verder te gaan, is Elcke met mij meegegaan en is toen echt een maatje geworden die er altijd was, me troostte als ik het moeilijk had, die mijn tranen aflikte en ze was mijn band met de jachthondensport. In september 2008 heb ik haar, 14½ jaar oud, moeten laten inslapen. Hoewel ik rationeel kon bedenken dat het een goede beslissing was, was het ook een beslissing die heel heel veel verdriet bracht want zij was de hond die me in de moeilijke tijd na mijn scheiding heel veel troost bood, mijn contact en schakel was met de jachthondensport en er altijd voor mij was. Ik mis haar nog steeds.

Samen met Marieke heb ik Elcke naast haar moeder begraven onder een boom in het veld waar ze heeft leren jagen,  de buitengronden van Fort 't Hemeltje.

 

Under your tree
(tekst: Sonata Artica) 

The leaves they fall 
upon the day that makes a memory 
Those pleading eyes, 
echoing, silently in me 

The final nights 
I guard his sleep, I can do without 
the fear's down deep 
There's nothing good in this morning.. 

Oh, and I know.. 
Invested feelings in the one I would outlast 
My little friend is getting tired, fading fast.. 

Did not want to see the signs of the dimming flame 
I need to have more time 

No, I don't want to let you go 
Tonight I fear I'll say goodbye to my little friend 
Don't want to let you go.. 

The warmest heart I've found 
I lower into the ground 
My tears, forever without you 
resting under your tree 

You have always liked this place 
It now belongs to you.. 
I need to set you free 
and go on alone 

One day in my feeble timeline 
You gave me your heart and stole mine 
Tomorrows came too fast for me 
to hear your slow, silent goodbye.. 

The kindest heart I've found 
I lowered into the ground 
Your smile kept me alive 
back when the skies were still 

You always liked this place 
Now sleep under the tree 
I planted here the day 
when you were born 

I should've been ready, seen the nearing end 
My little old friend 
That day I had to say goodbye and turn the bend 
but I'll never let go